Tiberias

Ik zit met een kopje koffie voor het raam op mijn hotelkamer. De zon komt op boven het het meer van Gallilea. Vandaag gaan we van alles horen en zien over deze omgeving. De reis hakte er wel in bij mij, maar dat lag niet aan factoren van buitenaf. Maar nu ben ik hier, het is goed.

We verzamelden bij de kerk en misten een persoon ( Willie Sietses) . Ze zou opgehaald worden door iemand van ons, maar deed niet open. Dus intensief gebel over en weer, maar op het vroege tijdstip geen contact met haar, of haar zoon. Uiteindelijk iedereen in de bus en met zijn allen langs haar huis. Daar knipte een lampje aan boven en daar verscheen Willy in haar badjas aan de deur. Nee, ze was sinds gisteren al niet lekker, dus ze ging niet mee. Zo doende kon Willy weer naar bed en reden wij zonder Willy richting Schiphol. ( even dacht ik, was ik Willy maar ). Beetje vreemd was het wel.

Op Schiphol check, check en dubbelcheck. Terwijl de groep samendromde lag ineens een van onze groep languit op de grond. Consternatie. Dhr bleek diabetes te hebben en had niet goed ontbeten, dus geraakte in een hypo. Snel wat dextrose er in en dhr was weer op de been. Arm in arm daalde ik met hem en zijn vrouw de trap af.

De vliegreis zal ik jullie besparen, maar eigenlijk was er geen wolkje aan de lucht. Toch moest ik mijzelf enigszins sederen, maar vooruit. En dan zoveel uren laten ben je in Israël . 

Met de bus naar Tiberias. De sabbath was inmiddels ingegegaan. Bij het hotel aangekomen lekker onder de douche, bijkomen en al snel aan de maaltijd. Een bar ongezellige lawaaierige ruimte, maar wat een eten! Zo veel en zo divers. Ik wist maar nauwelijks wat ik at. Daarna op bed geploft en goed geslapen. Het avontuur is begonnen.