Amsterdamse waterleiding duinen, Waternet

Vanmorgen na een stevig ontbijt vertrokken naar Vogelenzang om het gebied in te kunnen van de waterleidingduinen. Zware rugtas met fotospullen en verrekijker. Ik koos een paaltjesroute van 8 kilometer. Het gebied is enorm en verdwalen hoort tot de mogelijkheden. Ik had Jaap een berichtje gestuurd dat ik mij op Waternetterrein bevond. Weldra kwam de vraag of ik al wild gespot had? En jawel. Ik vroeg waar die verrekte vogels zaten, had tenslotte mijn kijker bij me. Jaap adviseerde mij om meer op de vegetatie te letten en van de gebaande paden af te gaan, te struinen. Hij stuurde mij zijn jachttrofee nog even op de foto, een hertengewei. Ik durfde het niet aan, was bang te verdwalen. Zodoende liep ik een uitgezette route, een savanne, saaaaaiiii! Vegetatie saaaaiii. Eindelijk kwam ik bij een watertje en mijn vogelaarshart begon sneller te kloppen, oh als ik toch eens een ijsvogeltje zou spotten. Helaas was er een gelukkig gezin met 2 kinderen die steentjes in het water gooiden. Dus was het maar een kortdurende opleving.

Na 8 km kwam ik weer terug bij het beginpunt, wat een uitspanning was. Ik vond een tafeltje van 6 personen, waar niemand bij durfde te komen zitten, terwijl er  plaatsgebrek was. Sorry, niet mijn probleem. Ik bestelde welverdiende koffie met natte appeltaart, gadver. Halfje opgegeten.

Aangezien ik nog energie over had, ben ik nog naar Landgoed Oud Poelgeest gereden. Klein, maar wat een vogelzang. Het hele park zond het hoogste lied. Ik heb mijn kijker gepakt en kon geen een vogel vinden, nog in de bomen, nog in het struweel. Ik beheers de vogelsspotsport totaal niet. 

Daarna huiswaarts, wijn met een kaasplankje en mijn foto's ontladen. Mama gebeld, gelukkig weer connectie, dankzij Koos. Die wonderlijk genoeg zomaar het goede snoertje bij zich had. Fijn, Titi en Wollie waren ook al bezorgd. 

Nu strekt de avond zich voor mij uit. Een film in het verschiet en even niets meer zeggen ;-)